De Wet Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) komt eraan. Krampachtig probeert de overheid werkgevers te dwingen om medewerkers een vaste arbeidsovereenkomst te bieden. De timing is niet helemaal goed. Het gebeurt namelijk al onder druk van de huidige krappe arbeidsmarkt. Zeker voor medewerkers die gewild en dus schaars zijn.

Net als de voorgaande Arbeidsmarkt wetten, zal ook deze wet slecht uitpakken voor degenen met een zwakkere positie op de arbeidsmarkt. Maar niet alleen voor hen!

Arbeidskosten stijgen aanzienlijk voor flexibele arbeidskrachten

Over de WAB lees je in dit artikel van HR Community. Een citaat "De eerste indicaties van kostprijseffecten die rondgaan binnen de flexbranche bevestigen dit beeld: kostenstijgingen tussen de 6 en 12%, payrolling mogelijk zelfs tot 23%". Voor alle duidelijkheid, bij flexkrachten gaat het niet alleen over uitzendkrachten en payrollkrachten. De kostenstijging WW gaat ook gelden voor werknemers in loondienst bij het bedrijf met tijdelijke arbeidscontracten. Het is niet alleen de WW premie die sterk stijgt, ook de transitievergoeding vanaf dag 1 zal zwaar wegen.

Wat als de overheid niets doet tegen schijn-ZZP?

De ZZP-platformen rijzen als paddenstoelen uit de grond. Voor beroepen die normaliter door werknemers worden gedaan. Met uurtarieven, vanaf circa 15 euro per uur, verhuren mensen zich als ZZP'er / freelancer via deze platformen.

In de ZZP constructie van deze platformen schuilt het werkelijke gevaar!

De flexibilisering van de arbeidsmarkt is een gegeven waaraan gesleuteld mag worden, maar dan wel zo dat niet het tegenoverstelde (en erger) wordt bereikt, dan wat de overheid beoogt. Dit is namelijk het geval. Sinds het debacle van de wet DBA gebeurt er niets tegen schijn-ZZP. Misschien wordt er achter de politieke schermen gewerkt aan goede wetgeving, maar dat is niet zichtbaar in de media.

Wat betekent dit voor ons sociale zekerheidsstelsel?

De platformwerkers (ZZP'ers) zijn natuurlijk geen echte ondernemers met kosten en risico's. Het zijn flexkrachten die niet verzekerd zijn voor WW en ziekte, geen pensioen opbouwen. Het zijn de toekomstige bijstandsgerechtigden. Hoe zal dat betaald worden als er geen sociaal zekerheidsstelsel meer is omdat nog maar weinigen bijdragen?

Zijn de werkgevers blij?

Ja, in eerste instantie wel, denk ik. Lekker goedkoop, geen werkgeversrompslomp meer, geen gedoe met ziekte, UWV en andere lastige regels. Je betaalt per uur als iemand werkt. Voldoet hij of zij niet? Hups weg ermee. Dit is een reden dat er gebruik wordt gemaakt van platforms zoals Temper.

Deze blijheid is echter van korte duur! Er is geen commitment en loyaliteit meer van medewerkers, geen teamspirit. Het is ieder voor zich. De 'meest gewilde medewerkers kiezen voor de werkgever die het meeste betaalt, de 'minder populaire' verdienen minder als ze al worden ingehuurd. Met marktwerking zit het wel goed.

Wie wordt hier beter van?

Niet de werknemers, niet de werkgevers en niet de samenleving. De enige die hier beter van worden zijn de ondernemers en ICT techneuten die de platformen bouwen en exploiteren. Ik gun deze ondernemers van harte hun succes en verdiensten. Maar niet ten koste van alles en iedereen. Het platform kan ook prima functioneren als mensen worden verloond volgens CAO en wet- en regelgeving zoals dat in Nederland geldt. Dan wordt het eerlijke concurrentie en kiezen werkgevers op juiste gronden (flexibele inhuur) voor platformwerkers. Waarschijnlijk gaan de platform ondernemers dit niet uit zichzelf doen. Het is namelijk een stuk ingewikkelder en minder lucratief.

Het is de overheid die met wetgeving ervoor moet zorgen dat het wel gebeurt!

Dit is een opiniestuk gschreven door Michal van Dantzig.

Lees ook dit artikel gepubliceerd op Flexnieuws d.d 20 maart 2019. ‘Hallo platformwerker, dag werknemer?